ARCHIVÉE 5.2.8. Normalisatie op basis van consensus, stemming en bij decreet

 

Contenu archivé

L’information dite archivée est fournie à des fins de référence, de recherche ou de tenue de documents. Elle n’est pas assujettie aux normes Web du gouvernement du Canada et n’a pas été modifiée ni mise à jour depuis son archivage. Pour obtenir cette information dans un autre format, Contactez-nous.

Consulter le Pavel en ...

Referenties

Español Português Italiano Nederlands العربية

Page précédente Page suivante

Normen hebben meestal een vrijwillig karakter. Normakkoorden, vooral in het geval van de jure normen, worden gesloten na discussie, overtuiging en uiteindelijk consensus tussen de deelnemers. Deze normen worden algemeen gebruikt omdat ze onderlinge samenwerking en verbondenheid mogelijk maken, niet omdat ze een bindend karakter hebben.

In internationale normalisatie-instellingen worden normen ontwikkeld door vakspecialisten die overleggen in groepen of commissies. Zodra er voldoende consensus is om het normdocument naar de volgende fase te brengen, wordt het document verspreid voor een stemming. De deelnemende landen worden dan opgeroepen te stemmen en beslissen of zij het document aanvaarden of verwerpen, of zich te onthouden. Internationale normen worden bereikt door internationale consensus onder de leden. Consensus is belangrijk omdat het een gemeenschappelijk standpunt van de betrokken partijen weergeeft. De uitslag van een stemming kan vergezeld worden van opmerkingen en de oplossing van de problemen die gemeld worden in de opmerkingen kan een opschortende voorwaarde zijn voor de aanvaarding van de uitslag. Vooral in het geval van negatieve stemmen worden opmerkingen aangemoedigd, ze bieden vaak de aanzet voor de uiteindelijke oplossing. Omdat normen een vrijwillig karakter hebben, wordt er een zo groot mogelijke mate van consensus nagestreefd.

ISO en IEC normen worden vaak vrijwillig aanvaard door landen, maar ze kunnen nationaal aanvaard worden bij decreet. Vrijwillige normen worden verplicht als ze in nationale codes of voorschriften geïncorporeerd worden. Wanneer normen opgenomen worden in de nationale wetgeving, zijn ze niet langer vrijwillig maar worden ze bij wet verplicht.

De facto normen worden bepaald door de marktwerking, vooral in het geval van IT. Aanwezigheid op de markt vereist het aanvaarden van de facto normen en hun terminologie.